Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2016

Επικήδειος - Αλλιώς

Προσοχή: ακολουθεί λογοκλοπή για πολιτικο-σατιρικούς λόγους. Μελάνια για χάρη σου έγινε Ευάγγελε!!!

Φίλοι, συμπολίτες Τουρκοκύπριοι,
συγγνώμη. Συγγνώμη που υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που απαξιούν ή αγνοούν την ύπαρξή σας. Είστε και εσείς Κύπριοι, εδώ γεννηθήκατε, όπως κι εγώ, η μάνα μου και το σόι μου. Το μόνο που μας διαχωρίζει είναι η θρησκεία. Αλλά δεν καταλαβαίνω πώς είναι πρόβλημα μόνο με εσάς και όχι και με τους Αρμένιους και τους Μαρωνίτες. Επιλεκτική νοημοσύνη το ονομάζω, αλλά έχετε και εσείς την ελευθερία να το πείτε όπως θέλετε.

Αγαπητοί φίλοι, Κύπριοι συμπολίτες,
Τελούμε σήμερα το πολλοστό μνημοσύνο της Κύπρου, του νησιού που κατόρθωσε να καθιερωθεί ως ένα μεγάλο πρόβλημα της Ανατολικής Μεσογίου, σε μια περίοδο μάλιστα που προβλήματα δεν εκλείπουν. Η σημερινή εικονική ομιλία τελείται σε μια κρίσιμη χρονική περίοδο. Δώδεκα χρόνια μετά το Σχέδιο Ανάν είμαστε για πρώτη φορά κοντά σε ένα νέο σχέδιο λύσης. Η εικόνα που έχουμε μπροστά μας, ναι, δεν είναι καθόλου καθαρή γιατί οι πολιτικοί μας δεν είναι καθαροί. Ούτε ο Νίκος ούτε ο Μουσταφά εκπροσωπούν τα δικά μας συμφέροντα, τα δικαιώματα του απλού κόσμου. Αυτοί συζητούν για αγωγούς, για ταυτότητες, αστυνομίες, εγγυήσεις, λεφτά και πράσινα άλογα.

Κανένας πολιτικός του παρελθόντος δεν θα μπορούσε να βοηθήσει τη διαδικασία που παρακολουθούμε εναγωνιώς στις τηλεοράσεις μας γιατί όλοι οι πολιτικοί του παρελθόντος απέτυχαν οικτρά στο να λύσουν το εθνικό-διπλωματικό-διακρατικό αυτό πρόβλημα, το οποίο παρεπιπτόντως δημιούργησαν, καλλιέργησαν και επωφελήθηκαν από αυτό δεόντως. Χθες έγινε λόγος για τον Τάσσο Παπαδόπουλο, ο οποίος ναι μεν έλαβε μέρος στον απελευθερωτικό αγώνα του 1955-59 αλλά αγωνίσθηκε για τα δικά του συμφέροντα. Γνωστό της πάσης (κι αν όχι, έπρεπε) ότι ο πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας τάχθηκε εναντίων των αριστερών και ήταν μέλος της Παγκύπριας Επιτροπής Κυπριακού Αγώνος, η οποία οργάνωνε και εκτελούσε δολοφονίες αριστερών. Επομένως οι συμβουλές του μάλλον δεν θα ήταν χρήσιμες και ούτε μοναδικές αν κρίνω τη σύνθεση του παρόντος κυβερνώντος κόμματος.

Περισσότερα από σαράντα χρόνια έχουν περάσει από τα γεγονότα του καλοκαιριού του 1974 και ήλπιζα ότι θα μπορούσαμε να δούμε τα πράγματα πιο ώριμα. Η, υποκινούμενη από την Αμερική, Χούντα των Συνταγματαρχών εισβάλλει στο νησί και διακηρύσσει την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Το κράτος είχε παραλύσει ήδη από το 1963, χρονιά από την οποία η Βουλή των Αντιπροσώπων μονομερώς αναπλήρωσε τις θέσεις των ΤΚ πολιτικών με επιπλέον θέσεις ΕΚ πολιτικών και για τις κατεχόμενες επαρχίες. Η ΤΚ κοινότητα εν ολίγοις έμεινε στην απ' έξω, όπως λέμε, και οι τεταμένες σχέσεις -τις οποίες ευνοούσε φυσικά το περιβόητο Σύνταγμα των Εγγλέζων- παρουσίασαν επιδείνωση. Παρά τις καθησυχάσεις του ΟΗΕ περί εξαίρεσης στρατιωτικής επέμβασης η Τουρκία ως εγγυήτρια χώρα της Κύπρου εισβάλλει και αυτή στην Κύπρο με αφορμή την προστασία της ΤΚ κοινότητας.

Τα αδιέξοδα που οδηγούν σε παράλυση το κράτος λοιπόν πρέπει να αναζητηθούν βαθύτερα. Η λειτουργικότητα και η βιωσιμότητα της Δημοκρατίας ήταν ευθύς εξαρχής προβληματική.

Ο ΟΗΕ κακοκάρδισε την Ρωσία για την κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή στη Κριμαία ή στη Συρία. Η Ρωσία -φίλη και σύμμαχος της ΕΚ κοινότητας καθώς αποίκησεν εις την Λεμεσόν- αποχώρησε από το Διεθνές Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Οι αποφάσεις λοιπόν των διεθνών οργάνων δεν λαμβάνονται πάντα υπόψιν. Έτσι, όταν «τα φώτα της δημοσιότητας θα έχουν απομακρυνθεί από το νησί» δεν θα αλλάξει τίποτα γιατί δεν είναι πάντα τα φώτα της δημοσιότητας πάνω μας.

***

Και τί είναι το κράτος και το παραλαμβάνει ο πρόεδρος; Πίτσα; Ο Πρόεδρος υπηρετεί το κράτος. Ο Πρόεδρος έχει ημερομηνία λήξης (εδώ και ο Φιντέλ απεβίωσεν!) ενώ το κράτος όχι.

***

Η Τουρκία είναι, ναι, ο μεγαλύτερος εχθρός μας. Νομίζω και οι ΤΚ συμφωνούν. Η κυβέρνηση της Τουρκίας δεν θέλει να «αναγνωριστεί» το ψευδοκράτος αλλά θέλει μέρος της Κύπρου, όπως έχουν οι Άγγλοι για παράδειγμα -αλλά ούτε αυτό μας νιάζει για κάποιον λόγο που μου διαφεύγει! Θέλει (εννοώ εδώ τον Πρόεδρο της Τουρκίας) οι αγωγοί να περνάνε από την Τουρκία (γεωγραφικά δεν είναι άτοπο) αλλά κι αυτός για τους δικούς του λόγους.

Ο Ελληνισμός της Κύπρου δεν βρίσκεται σε κίνδυνο! Υπάρχουν παντού όμορφα σχολεία που μοιάζουν με φυλακές, στις τάξεις μέσα υπάρχουν σταυροί και εικόνες, ελληνικές σημαίες έξω από αυτά, εκκλησίες στην αυλή των σχολείων ή δίπλα από σχολεία, μιλάμε ελληνικά... αρχαία κιόλας!

Οφείλουμε να διαπραγματευτούμε! Για το καλό και το μέλλον της χώρας μας. Υπάρχουν άλυτα εγκλήματα πολέμου (βλπ. Παπαδόπουλος και ΠΕΚΑ, αγνοούμενοι, ανταλλαγή πληθυσμών κτλ) τα οποία δεν μπορούν να δουν το φως της δημοσιότητας γιατί θα καταρρεύσουν σπίτια... κόμματα... κυβερνήσεις... και πάει λέγοντας. Τον τελευταίο αιώνα η Κυπριακή Δημοκρατία αγνοούσε μέρος των πολιτών της, οι οποίοι δεν είχαν δικαιώματα, ήταν ουσιαστικά αιχμάλωτοι ενός άλλου καθεστώτος. Είναι αδιανότητο να πιστεύει κανείς ότι έπρεπε να παγώσουν τις ζωές τους και να μείνουν στο θάλαμο μέχρι να λυθεί το καταραμένο το πρόβλημα.

Δικό μου πιστεύω είναι ότι υπάρχει άλλος τρόπος λύσης, αλλά αυτό δεν γίνεται αν δεν προηγηθεί η (απόλυτη) επανάσταση. Όταν σήμερα υπάρχουν νέοι δεκαοχτώ χρονών που φωνάζουν συνθήματα, μαθαίνουν να κρατάνε όπλα και να στοχεύουν στο κέντρο και να το θεωρούν και απαραίτητο σημαίνει ότι το χάσαμε το παιχνίδι. Η ιστορία δεν διαγράφεται Τάσσο και Άγγελε! Αλλά μπορείς να την κρύψεις, αν είσαι πολιτικός. Και αυτό έκαναν εκατέρωθεν οι πολιτικοί τα τελευταία χρόνια. Μας κρύψατε την ιστορία, την αλήθεια, όπως την κρύβουν τώρα. Ξέρουμε πολύ καλά ότι το πρόβλημα δεν είναι η Μόρφου ή τα ποσοστά, γιατί αυτά δεν είναι «προβλήματα».

Τί θα αλλάξει μετά τη λύση; Τα καζίνο στην Κερύνεια θα είναι εκεί. Ο Απόστολος Ανδρέας αναπαλαιώθηκε ήδη. Τα σούπερ-μάρκετ θα είναι ανοικτά τις Κυριακές. Οι μισθοί μας θα είναι ελάχιστοι. Τα δικαιώματα μας θα λιγοστεύουν για να βλέπουμε την Κύπρο να μπαίνει στις αγορές, να πουλάει ομόλογα, να υποδέχεται στη νέα Μαρίνα τα όμορφα γιοτ των Ρώσων και των Αράβων. Το φυσικό αέριο θα το διαχειρίζεται μια πολυεθνική και εμείς θα το πληρώνουμε δυο φορές, με τους φόρους. Εμείς ποδά, εσεις ποτζεί.

Όπως το είπε και ο Ναζίμ Χικμέτ σε μετάφραση Γιάννη Ρίτσου
«Τις πιο όμορφες μέρες μας
δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα»

Φίλοι και Φίλες,

τα δράματα είναι για τα θέατρα. Ήμασταν στη Σαλαμίνα όλοι μαζί, και πέρσι και φέτος, τα είδαμε και μάθαμε. Ο καθένα «θα αναμετρηθεί (...) με την ιστορία αυτού του τόπου, με τα παιδιά του, με το μέλλον του, με τον εαυτό του» (να που συμφωνούμε και σε ένα πράγμα ρε ακαδημαϊκε!). Εύχομαι Ειρήνη!