Βραβεία Θεάτρου ΘΕΣΠΙΣ 2012-2013

Αγαπητές αναγνώστριες και αγαπητοί αναγνώστες,

καλωσορίσατε στα Θεατρικά Βραβεία ΘΕΣΠΙΣ 2012-2013. *χειροκρότημα*

Μετά από μήνες καθυστέρησης ανάρτησα τις δικές μου υποψηφιότητες για τις καλύτερες παραστάσεις της περασμένης θεατρικής σεζόν. Σήμερα γράφω και πάλι για την ανακοίνωση των νικητών, όπως είχα υποσχεθεί και στην προηγούμενη μου ανάρτηση. Τα βραβεία αυτά θα απονεμηθούν στους άριστους των αρίστων που ξεχώρισαν -κατ' εμέ- με τη δουλειά τους τις θεατρικές παραστάσεις στις οποίες “ενεπλάκησαν”. 

Διαδικαστικά να ξεκαθαρίσω τους όρους εν τάχει. Υποψήφιες παραστάσεις μπορούν να είναι παραστάσεις που παρουσιάστηκαν από την έναρξη της σεζόν (Οκτώβριος 2012) μέχρι και την λήξη της την ίδια περίπου περίοδο του επόμενου έτους, συμπεριλαμβανομένων των θεατρικών παραστάσεων του Διεθνούς Φεστιβάλ Αρχαίου Ελληνικού Δράματος και Διεθνούς Φεστιβάλ Κύπρια. Διεθνείς παραγωγές μπορούν να είναι υποψήφιες μόνο στην κατηγορία Αρχαίου Ελληνικού Δράματος που συμπεριλαμβάνει τόσο τις Τραγωδίες όσο και τις Κωμωδίες. Κανείς από τους υποψηφίους δεν είναι συγγενής μου... κανενός βαθμού.

Για αυτούς που θα ξεχωρίσουν λοιπόν υπάρχει το βραβείο φιλοτεχνημένο από... εμένα! Γιατί η τρέλα που με διακατέχει έφτασε σε ΑΥΤΑ τα επίπεδα κυρίες και κύριοι. Το βραβείο είναι εμπνευσμένο από αρχαία ελληνικά νομίσματα. Στη μια του όψη απεικονίζεται ο Θέσπις, προς τιμήν του οποίου απονέμω σήμερα τα βραβεία, από χαρακτικό προτομής αρχαιολογικού ευρήματος στο Ερκολάνο της Ιταλίας. Στην άλλη όψη απεικονίζεται μια μάσκα τραγωδίας με ανάγλυφο το όνομα Θέσπις. Γιατί Θέσπις; Ο Θέσπις ήταν, τουλάχιστον σύμφωνα με τον Οράτιο, ο πρώτος ηθοποιός, ο οποίος με το άρμα του παρουσίαζε ενός αγνώστου είδους για τους Έλληνες έργα. Γιατί νόμισμα; Γιατί η αμοιβή του ηθοποιού και του καλλιτέχνη δεν είναι παρά το χειροκρότημα και η επιβράβευση.

 

Πιστέψτε το ή όχι, έχω κάνει και κλήρωση για την σειρά που θα ανακοινωθούν τα βραβεία. Δεν έχω όμως καλεσμένους για τις απονομές άρα... πάμε για στην πρώτη απονομή.

Βραβείο Καλύτερης Μουσικής. Μια θεατρική παράσταση είναι ολοκληρωμένη όταν βρει τους ήχους που της ταιριάζουν. Είτε βρισκόμαστε σε ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο είτε σε θεατρική αίθουσα η μουσική θα παίξει και αυτή τον δικό της ρόλο στο θεατρικό έργο. Άλλοι επενδύουν την παράσταση με μουσική και άλλοι επενδύουν στην μουσική για χάρη της παράστασης. Οι υποψήφιοι είναι: Σπύρος Γασπαράτος, Μέθοδος Γκρόνχολμ, Στέφανος Δρουσιώτης, Faust, Δημήτρης Ζαχαρίου, Misery, Δημήτρης Μπρέντας, Πιτσιμπούργκο και Στέλα Φυρογένη και Γιώργος Χριστοδουλίδης, Ινκόγκνιτο on stage.

Το Βραβείο Καλύτερης Μουσικής απονέμεται στους Στέλα Φυρογένη και Γιώργο Χριστοδουλίδη για το Ινκόγκνιτο ταξίδι που μας χάρισαν μέσω της μουσικής και του θεάτρου. Σε μια άκρως δημιουργική και καινοτόμα παράσταση μας χάρισαν μέσα από τη μουσική -εν προκειμένω- εμπειρίες που είχαμε ξεχάσει ή που δεν ζήσαμε ακόμη. Φωνή και πιάνο έγιναν ένα και μας ανέβασαν... το κέφι αλλά και τις αισθήσεις!

Δεύτερη κατηγορία για σήμερα το βραβείο καλύτερης ερμηνείας από γυναίκα ηθοποιό. Πέντε γυναίκες, πέντε ρόλοι... Κατ' ακρίβειαν πολλές γυναίκες, πολλοί γυναικείοι ρόλοι. Δυσκολεύτηκα να καταλήξω στην λίστα των πέντε ηθοποιών αλλά τα κατάφερα... Μια ψυχικά άρρωστη νοσοκόμα, μια Ελληνίδα μάνα, μια Χιώτισσα γυναίκα που είναι επιφυλακτική στην αλλαγή, μια πάλαι ευγενής αριστοκράτισσα της Ρωσίας και μια νέα-πειραματόζωο που γνωρίζει τον κόσμο είναι οι πέντε υποψήφιες για φέτος. Οι υποψήφιες είναι:

Το βραβείο Καλύτερης ερμηνείας από γυναίκα ηθοποιό απονέμεται στην Πόπη Αβραάμ για την ερμηνεία της στον ρόλο της Άννι στο Misery του Στίβεν Κινγκ στην Κάτω σκηνή του Σατιρικού Θεάτρου. Ξεδίπλωσε χωρίς αντιστάσεις τον χαρακτήρα και με υποκριτική τόλμη ενσάρκωσε και ερμήνευσε ανατριχιαστικά την εκκεντρική νοσοκόμα Άννι Γουίλκινς.

Το Αρχαίο Ελληνικό Δράμα ήκμασε στην Αθήνα του 5ου αιώνα π.Χ. Αιώνες μετά, χιλιετηρίδες και κάτι χρονάκια μετά, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, έργα όπως οι Βάκχες του Ευριπίδη ή οι Πέρσες του Αισχύλου συνεχίζουν να ανεβαίνουν στο σανίδι και να μας επηρεάζουν. Ένας βασικός θεσμός στην Κύπρο μας προσφέρει κάθε καλοκαίρι την εμπειρία του Αρχαίου Ελληνικού Δράματος, το Διεθνές Φεστιβάλ Αρχαίου Ελληνικού Δράματος από το Κυπριακό Κέντρο Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου κλείνει φέτος 18 χρόνια και περιμένουμε με ανυπομονησία το φετινό πρόγραμμα. Την περασμένη σεζόν είδαμε 7 παραγωγές, μόνο τραγωδίες, εκ των οποίων οι 3 ήταν κυπριακές. Υποψήφιες παραγωγές για αυτό το βραβείο είναι: Αντιγόνη, από το Εθνικό Θέατρο Παλαιστίνης Ιεροσολύμων, Οιδίποδας Τύραννος, Teatro do Bolhao Πορτογαλίας, Μήδεια, Induoteatro Ισπανίας και Μήδεια, Built-up Area (Κύπρος).

Το Βραβείο Καλύτερου Αρχαίου Δράματος απονέμεται στον Ατέλ Χακίμ για την σκηνοθεσία του στο έργο του Σοφοκλή Αντιγόνη, για το Εθνικό Θέατρο Παλαιστίνης, στο πλαίσιο του 17ου Διεθνούς Φεστιβάλ Αρχαίου Ελληνικού Δράματος. Με την απόλυτη κατανόηση του κειμένου παρουσίασε μια παράσταση που δίνει στην Αντιγόνη του Σοφοκλή μια νέα διάσταση. Παρά την γλώσσα της παράστασης, αραβική διάλεκτος της Παλαιστίνης, δεν χάθηκε η επαφή με το πρωτότυπο κείμενο και με το κοινό. Μια από τις καλύτερες παραστάσεις που παρουσιάστηκαν στο Διεθνές Φεστιβάλ τα τελευταία χρόνια!

Η τεχνολογία προοδεύει και προσπαθούμε να είμαστε εκσυγχρονισμένοι σε κάθε τομέα. Το θέατρο δεν θα μπορούσε να εξαιρείται από τον κανόνα αυτό! Ολοένα και περισσότερα θεατρικά σχήματα ή θεατρικές ομάδες χρησιμοποιούν τα πολυμέσα με τρόπο εποικοδομητικό. Υποψήφιοι για το βραβείο καλύτερης χρήσης πολυμέσων είναι: Χρίστος Γωγάκης και Νικολέτα Καλαθά, Φιλονικία, Γιώργος Ιωάννου και Ευριπίδης Δίκαιος, Πιτσιμπούργκο και Νικολέτα Καλαθά, Ινκόγκνιτο on stage.

Το Βραβείο απονέμεται στους Χρίστο Γωγάκη και Νικολέτα Καλαθά για την ζωντανή χρήση βίντεο και οπτικογράφηση των βίντεο που έπαιξαν εμβόλιμα στην παράσταση Φιλονικία στον ΘΟΚ. Μια πλειάδα ηθοποιών έδωσε το παρόν της στην παράσταση μέσα των βίντεο. Οι ηθοποιοί μας μίλησαν, μέσω των βίντεο, για την απιστία, για ψυχολογικά πειράματα και πήραν θέση στο πείραμα που εκτυλίχθηκε στην Κεντρική Σκηνή του ΘΟΚ.

Παράσταση χωρίς σκηνικά, άνθρωπος δίχως ρούχα... μερικές φορές παράσταση χωρίς σκηνικά ισοδυναμεί και με το άνθρωπος δίχως ψυχή. Αυτά που βλέπουμε πολλές φορές μας απατούν αλλά παράλληλα κρίνουμε τους άλλους από αυτό που δείχνουν. Όλοι φανταζόμαστε τον κόσμο διαφορετικά και τον βλέπουμε διαφορετικά απ' αυτό που είναι, του βάλαμε σκηνικά και κινούμαστε μεταξύ τους. Για την κατηγορία αυτή υποψήφιοι είναι: Μάγια Αγγέλη, Όσκαρ, Λάκης Γενεθλής, Κάτω από την Σκάλα, Μίκης Λοΐζου, Ο θάνατος και η Κόρη, Λύδια Μανδρίδου και Μαρίνα Χατζηλουκά, Βυσσινόκηπος και Άντης Παρτζίλης, Μέθοδος Γκρόνχολμ.

Το Βραβείο Καλύτερης Σκηνογραφίας απονέμεται στην Μάγια Αγγέλη για τα σκηνικά της παράστασης Όσκαρ στη Νέα Σκηνή ΘΟΚ. Αποτύπωσε στα σκηνικά την παιγνιώδη αφέλεια λες και βγήκαν από κάποιο παιδικό βιβλίο ή ακόμη και την φαντασία του ίδιου του πρωταγωνιστή του Όσκαρ. Η πολυ-λειτουργικότητα των σκηνικών επέτρεψε την σκηνική “ενσάρκωση” του κόσμου του παιδιού και της ψυχοσύνθεσης του Όσκαρ.

Πολλά λέγονται για το ποια είναι και ποια δεν είναι η δουλειά του σκηνοθέτη. Ο σκηνοθέτης μπορεί να κάνει τη διαφορά, τα κείμενα υπάρχουν και μας μιλούν και στον καθένα από εμάς μιλούν διαφορετικά, σε άλλους περισσότερο σε άλλους λιγότερο. Η δουλειά του σκηνοθέτη είναι περίπλοκη και πολυεπίπεδη. Την περασμένη σεζόν είδαμε πολλές παραστάσεις με ενδιαφέρουσες σκηνοθετικές απόψεις και οι υποψήφιες για το βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας είναι:

Το βραβείο απονέμεται στην Αθηνά Κάσιου για την σκηνοθεσία της στην παραγωγή της Open Arts Ο Βυσσινόκηπος του Αντόν Τσέχοφ. Η καίρια επιλογή του χώρου επέτρεψε στο κοινό να κάνεις τις αλληγορικές συνδέσεις της σημασίας του σκηνικού χώρου και επέτρεψε την αναδίπλωση του σκηνοθετικού οίστρου της ίδιας. Ο Βυσσινόκηπος ήταν ένα από τα πιο μεγαλεπήβολα θεατρικά project στον τόπο μας και ελπίζουμε και σε άλλα μεγάλα!

Πέντε άντρες ηθοποιοί κέρδισαν τις δικές μου υποψηφιότητες χωρίς κόπο. Δεν δυσκολεύτηκα να τους βρω, δεν δυσκολεύτηκα να αποφασίσω... τουλάχιστον φέτος. 

Ο Προκόπης Αγαθοκλέους είναι ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του και την περασμένη σεζόν μας το απέδειξε πέραν των άλλων στον Φάουστ, ο Λευτέρης Ζαμπετάκης μας έδειξε πόσο καλός κωμικός ηθοποιός είναι στο Θεό της Σφαγής και ο Αντρέας Τσέλεπος ξετύλιξε -ναι, κι άλλο- το υποκριτικό του ταλέντο σε μια από τις καλύτερες του ερμηνείες στη Μέθοδο Γκρόνχολμ.

Ο Λευτέρης Σαλωμίδης ερμήνευσε τον ρόλο του Δημοσθένη και ο Αντώνης Κατσαρής τον ρόλο του πατέρα της Ελεγκώς στο Πιτσιμπούργκο, παραγωγή της Onion Art Production. Ο νέος φεύγει από τη Χίο και πάει στην Αμερική, στο Πίτζμπουργκ, για ένα καλύτερο αύριο... μετανάστης αυτός, μετανάστες και τα όνειρα του. Αφήνει πίσω του την γυναίκα του και η μόνη τους επικοινωνία είναι τα γράμματα. Το βραβείο Καλύτερης ερμηνείας από άνδρα ηθοποιό απονέμεται εξ ημισείας στους Λευτέρη Σαλωμίδη και Αντώνη Κατσαρή για τις ερμηνείες τους στο Πιτσιμπούργκο. Ο Λευτέρης Σαλωμίδης έγινε πιστευτός, αβίαστα, και μαζί με τον Αντώνη Κατσαρή, παρά την ολιγόλεπτη εμφάνιση-ερμηνεία του, κέρδισαν το κοινό, το χειροκρότημα και την έντονη συγκίνηση τους.

Τέλος, λίγο πριν τελειώσω αυτή την ανάρτηση και κλείσω τα φώτα θα μιλήσω για... τα φώτα τα ίδια, και για αυτούς που τα χειρίζονται. Πιο παλιά δεν ήξερα πόση σημασία μπορούν να έχουν τα φώτα, θεωρούσα ότι είναι υποχρέωση κάποιου να φωτίζει την σκηνή, δεν συνειδητοποιούσα όμως ότι είναι δουλειά του σχεδιαστή φωτισμού είναι να αποδίδει με τα φώτα τα αισθήματα που προκαλεί ή υποβάλλει το έργο ή και που υπάρχουν πάνω στην σκηνή. Πάμε να δούμε τους τελευταίους υποψήφιους για σήμερα... πριν νυχτώσει! Ο Γιώργος Κουκουμάς αναμετρήθηκε με την ιστορική Σαμία, ο Παναγιώτης Μανούσης “έπαιξε” με τα φώτα αναδεικνύοντας έναν μετα-μοντέρνο Faust και Γιάννος Χατζηπαρασκευάς έδωσε με τα φώτα του την μυστηριακή και αγωνιώδη πλευρά του Misery.

Το Βραβείο Καλύτερου Φωτισμού απονέμεται στον Γιώργο Κουκουμά για τη “συμβολή” του ως σχεδιαστής φωτισμού στην αναβίωση της Σαμίας του ΘΟΚ, κάνοντας την μια διαφορετική παράσταση, φρέσκια και καινούργια. Ιδιαίτεροι φωτισμοί φώτισαν τα λιτά σκηνικά της Σαμίας του 1993, ξεχωριστοί φωτισμοί φώτισαν τους ηθοποιούς που ερμήνευσαν με τον ίδιο ζήλο μετά από τόσα χρόνια τους ρόλους τους, με αποκορύφωμα την άκρως αισθησιακή και παιχνιδιάρικη ατμόσφαιρα στην σκηνή του μάγειρα (Σταύρος Λούρας).

Ευχαριστώ όλους όσους έκαναν τον κόπο να διαβάσουν αυτή την ανάρτηση μέχρι το τέλος! Θερμά συγχαρητήρια σε όλους τους υποψηφίους και νικητές. Αυτά έχω για εσάς για... φέτος και θα τα πούμε πάλι με το τέλος της σεζόν. Μέχρι τότε έχουμε όμως αρκετό δρόμο, η τρέχουσα σεζόν είναι στο μέσο της ακριβώς και τα περισσότερα θεατρικά σχήματα είναι στην τελική ευθεία της επιλογής του καλοκαιρινού ρεπερτορίου. Αυτοί οι μήνες είναι γεμάτοι -κυριολεκτικά- θέατρο και δεν έχουμε παρά να θεαστρωθούμε και να απολαύσουμε τις θεατρικές παραστάσεις που μας προτείνουν διάφοροι θίασοι και θεατρικές ομάδες! Καλή -θεατρική- συνέχεια λοιπόν!