Θεακρίνος: Ο Μικρός Πρίγκιπας

Πολλοί φίλοι μου συχνά μιλούν για τον Μικρό Πρίγκιπα ή αναφέρονται στο βιβλίο προσθέτοντας στις κουβέντες τους -για πρεστίζ- μια ατάκα από αυτό... Όταν όμως μου λένε “Να, σαν εκείνο το σημείο που η αλεπού...” εγώ δηλώνω περίτρανα -χωρίς ντροπή κιόλας- ότι δεν το έχω διαβάσει ποτέ. Πέφτουν από τα σύννεφα και αρχίζουν τα “Όχι μωρέ”, “Ντροπή” και πάει λέγοντας. Ουδέποτε κατάλαβα προς τι η τόση φασαρία γύρω από ένα αλληγορικό παιδικό βιβλίο...

Πριν την παράσταση θέλησα να μάθω περισσότερα για αυτό το περιβόητο βιβλίο. Ήξερα πως είναι από τα πρώτα βιβλία σε πωλήσεις παγκοσμίως, αλλά αυτό δεν σημαίνει κάτι, για μένα, από μόνο του. Ένας Γάλλος πιλότος φτάνει την δεκαετία του '40 στην Αμερική, εξορίζεται. Μέσα στην φρίκη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, του μεγαλύτερου πολέμου της Ιστορίας, αυτός ο άνθρωπος γράφει αυτή την νουβέλα.

Έχω μια τάση να εκτιμώ έργα που γράφτηκαν αυτή την περίοδο... Ίσως η ιδέα ο Αντουάν Σαιντ Εξιπερί να γράψει αυτήν την νουβέλα σε μορφή παιδικού παραμυθιού να μην ήταν δική του, αλλά το έκανε. Ο Μικρός Πρίγκιπας είναι μια νουβέλα με... ευαισθησίες. Αυτός ο άνθρωπος δεν έζησε απλά τον πόλεμο, αυτός ο άνθρωπος έζησε την μοναξιά, τον χαμό, την φθορά και την πτώση -κυριολεκτικά και μεταφορικά- και για αυτά έγραψε.

Με την ίδια ευαισθησία προσεγγίστηκε το έργο, ως προς την διασκευή του. Όταν διάβασα την πλοκή του έργου σκέφτηκα πως θα χρειαζόταν πολλούς ηθοποιούς και θα ήταν εφιάλτης για τον σκηνογράφο... αμ δεν! Δεν ακολούθησαν την πεπατημένη οι φίλοι της Alpha Square και White Angel Company και όμως κατάφεραν να ανεβάσουν μια πετυχημένη και τρομερά εύστοχη και πλούσια παράσταση. Απλά σκηνικά, τα οποία η -ενίοτε άτιμη- τεχνολογία ήρθε για να τονώσει, απλά μεν, όμορφα δε video χρωμάτισαν τα σκηνικά και μας ταξίδεψαν σε άλλους πλανήτες. 

Το ταξίδι όμως δεν θα 'ταν το ίδιο χωρίς το πιάνο και τον μουσικό του! Όμορφη μουσική ίσον όμορφο ταξίδι. Η μουσική δεν υπερκάλυψε κάτι, αλλά δεν ήταν μόνο η μουσική... Ήταν και οι τρεις ηθοποιοί. Μόνο τρεις; Και εγώ αυτό σκεφτόμουν, ειδικά όταν ο ένας θα ήταν αναγκαστικά ο Μικρός Πρίγκιπας... αλλά να που το έκαναν και όχι μόνο πέτυχε αλλά ήταν μετρημένο και αισθητικά ωραίο, και επιπλέον δεν νομίζω οι μικροί μας φίλοι να συγχύστηκαν καθόλου. Ο Μικρός Πρίγκιπας (Μαρίνα Αργυρίδου) προσεγμένος από το μαλλί μέχρι το περπάτημά του, με ένα όντως ωραίο γέλιο γνώρισε -ξεχωρίζω εδώ- ένα αστείο λουλούδι και έναν αστείο επιχειρηματία που νομίζει ότι τα αστέρια του ανήκουν (Αλεξία Παρασκευά) και ένα -πάρα πολύ- σαγηνευτικό φίδι και τον αγαπημένο φαναρανάφτη (Μάριο Κωνσταντίνου).

Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι το τέλος... Και εδώ βασίζεται η άποψη μου ότι αυτό το βιβλίο είναι ένα αντιπολεμικό-υπαρξιακό καμουφλαρισμένο ως παιδικό. Δεν σημαίνει ότι όλοι αυτοί που διάβασαν τον Μικρό Πρίγκιπα -εκατομμύρια ολόκληρα- καταλαβαίνουν τι συμβολίζει ή τι εννοεί. Αλλά είμαι σίγουρος ότι τα παιδιά μπορούν να καταλάβουν πολλά περισσότερα από αυτά που νομίζουμε... Αν τα αφήσουμε φυσικά. Ο κόσμος έχει αλλάξει πολύ τα τελευταία χρόνια, πιθανότατα το ίδιο να έλεγε και ο Σαιντ Εξιπερί την εποχή του, για αυτό αφήστε τα παιδιά να... καταλάβουν. Ίσως το ξαναδιαβάσουν το βιβλίο κάποτε, τότε θα καταλάβουν κι άλλα πράγματα.

Έτσι και τα παιδιά...

Ταυτότητα της παράστασης:

Μετάφραση: Μελίνα Καρακώστα

Διασκευή – Σκηνοθεσία: Ανδρέας Αραούζος

Σκηνικά – Κοστούμια: Κρίστη Πολυδώρου

Video Animations: Αιμίλιος Αβραάμ

Σύνθεση μουσικής – Μουσικός: Γιάννης Χατζηλοΐζου

Στίχοι τραγουδιών: Σταύρος Σταύρου

Σχεδιασμός φωτισμού: Γρηγόρης Παπαγεωργίου

Κινησιολογία: Μαρία Μέση

Ερμηνεύουν: Μαρίνα Αργυρίδου, Μάριος Κωνσταντίνου, Αλεξία Παρασκευά.