Το φαινόμενο της Μικρής Γοργόνας

Part of your world: Το φαινόμενο της Μικρής Γοργόνας

Όλοι ξέρουμε την ιστορία της Μικρής Γοργόνας... έπρεπε τουλάχιστον. Είναι παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν -πιθανότατα σε μορφή επιστολής- αν και οι περισσότεροι το ξέρουν από την ταινία της Disney. Η Μικρή Γοργόνα ήταν η κόρη του πατέρα των θαλασσών και ήταν έτοιμη να αφήσει την ζωή της και την ταυτότητα της σαν γοργόνα και να ζήσει σαν άνθρωπος.

Εικονογράφηση του παραμυθιού από τον Edmund Dulac.

Θα έλεγε κανείς πως η Μικρή Γοργόνα, η κατά κόσμον Ariel τελοσπάντων, είναι μια μικρή εγωίστρια με ουρά. Είναι όμως κάτι παραπάνω αν την μελετήσεις εις βάθος! Η Ariel ζούσε σε ένα περιβάλλον, εκεί που γεννήθηκε, μιας και δεν το επέλεξε η ίδια, και μ' εκείνα και μ' αυτά ένιωθε πως δεν ταίριαζε εκεί. Ένιωθε πως θα “ταίριαζε” καλύτερα στο περιβάλλον των ανθρώπων. Η μικρή είχε όνειρα και ελπίδες. Είχε όμως και έναν αυταρχικό πατέρα. Ένιωθε παράλληλα την πίεση από το ίδιο της το περιβάλλον. Και στην animated ταινία η μικρή καταφεύγει στην παρανομία, στην κακιά των κακών την μεγάλη Ούρσουλα.

Η παμπόνηρη Ούρσουλα όμως παίρνει την φωνή της μικρής σαν αντάλλαγμα. Η γυναίκα, λέει η Ούρσουλα, δεν ξέρει πόσο πολύτιμη είναι η φωνή της, μέχρι να την χάσει. Και εδώ επιτρέψτε μου να συμφωνήσω με την θεία Ούρσουλα και να πω πως δεν είναι μόνο οι γυναίκες αλλά και οι άντρες και γενικά ο απανταχού πληθυσμός δεν ξέρουν την δύναμη τους. Η δεξιοτέχνισσα του κακού της θάλασσας, θεία Ούρσουλα, θα την κάνει τελικά άνθρωπο -κυριολεκτικά- και την φωνή της μικρής την έβαλε σε ένα κοχύλι. Την δουλειά της κάνει και αυτή, μέρος της ιστορίας (της Disney) είναι...

Εικονογράφηση από την Margaret Tarrant.

Σε αυτή τη ζωή είτε στην επίγεια είτε στην θαλάσσια κάποιος έχει τον ρόλο του κακού και άλλος τον ρόλο του καλού... Για παράδειγμα οι κακές οι φώκιες τρώνε τα χαριτωμένα πιγκουινάκια. Αλλά οι ρόλοι εναλλάσσονται, οι πιγκουίνοι αν και είναι καημένοι τρώνε τα γλυκά ψάρια και αυτό τους καθιστά “κακούς” στο περιβάλλον τους.

Τι έκανε όμως την Ariel να καταφύγει στην κακιά Ούρσουλα; Η αγάπη, ο πόθος και η αισιοδοξία της για το μέλλον; Δοκίμασε να πείσει τον πατέρα της ότι ο κόσμος των ανθρώπων -εκεί που ήθελε να πάει και εκεί που θα ένιωθε καλύτερα να είναι- είναι καλός αλλά μάταια, τα προσωπικά του πατέρα της (έτσι λέμε τα ψυχολογικά και τις ανασφάλειες) δεν της το επέτρεψαν! 

Η μικρή είχε μια σπηλιά γεμάτη πράγματα από τους ανθρώπους, της άρεσε πολύ να συλλέγει πράγματα από ναυάγια βλέπεις. Όταν ανακάλυψε αυτό το πράγμα ο πατέρας της έγινε έξω φρενών... Θα έλεγε κανείς πως η μικρή τα είχε όλα. Κι όμως ήθελε να δει πως ζουν οι άνθρωποι, ήξερε μέσα της πως να κουνά την ουρά της δεν ήταν το ίδιο με το να τρέχεις. Ήθελε να πάει εκεί πάνω που είναι οι άνθρωποι, εκεί που οι άνθρωποι περπατούν, τρέχουν, χορεύουν, εκεί που οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι. Θα έδινε τα πάντα να ζήσει μακριά από το νερό, έστω για μια μέρα...

Και τι έκανε ο πατέρας της; Ότι κάνουν οι περισσότεροι γονείς. Παραπονιέται και λέει ότι έχει δίκαιο και κάνει τα πάντα για να σε κρατήσει μακριά από τα όνειρα σου, μόνο και μόνο επειδή δεν είναι τα ίδια με τα δικά του... Αν και ήξερε αρκετά πράγματα η μικρή ήθελε να μάθει περισσότερα! Από πότε είναι αυτό κακό; Θέλησε να την κρατήσει μακριά από τον κόσμο των ανθρώπων θεωρώντας ότι αυτό είναι το καλύτερο για αυτήν, εμμέσως πλην σαφώς, αποφασίζοντας το μέλλον της!

Η ταινία της Disney κλείνει με happy end, όπως οι περισσότερες, όμως αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι το πως τελειώνει η ιστορία στο πρωτότυπο παραμύθι του Δανού συγγραφέα, ψάξε το λίγο και θα με θυμηθείς... Οι ζωές μας δεν είναι σαν τα παραμύθια της Disney

You poor unfortunate souls!

Poor unfortunate souls, από την ταινία της Disney.