Καρδιά μου στο Πα...

Είσαι τόσων χρονών όσοι και οι κύκλοι που έκανε η Γη γύρω από τον ήλιο από τη μέρα που γεννήθηκες. Δεν έχεις δει ποτέ το πρόσωπο σου εκτός από καθρέφτη ή κάποια άλλη αντανάκλαση. Καθημερινά βλέπεις ανθρώπους που δεν θα ξαναδείς ποτέ στη ζωή σου. Σήμερα βρίσκουμε κάποια διασκέδαση στο να διαβάζουμε πράγματα περίεργα, που έχουν να κάνουν με τη ζωή μας κυρίως. Διασκεδάζουμε, με ποιά έννοια; Να διασκεδάζουμε όπως περνάμε καλά ή να διασκεδάζουμε όπως διασκορπίζουμε τους φόβους μας;

Χθες ήταν μια Παρασκευή. Ξυπνάω σήμερα και το ίντερνετ ήταν βομβαρδισμένο με ειδήσεις από την Γαλλία. Νεκροί, δηλώσεις, βαρύγδουπες ανακοινώσεις κυβερνήσεων, φαντασμαγορικές φωταγωγήσεις με τα χρώματα της Γαλλίας. Χθες έβλεπα την ταινία Χίλια εννιακόσια ογδόντα τέσσερα και σκεφτόμουν μήπως βλέπω εφιάλτη και θα ξυπνήσω; Δεν τσίμπησα τον εαυτό μου, είμαι ξύπνιος το ξέρω. Σήμερα ξύπνησα και είδα τον Μεγάλο Αδελφό της εποχής μας να προσπαθεί να με πείσει πόσο άδικο είναι αυτό το πράγμα. Είναι όντως άδικο, αλλά όχι μονομερώς.

Είδα πρόσφατα το Παλάτι του τέλους στον ΘΟΚ (σκηνοθεσία των Καλαθά, Κατσαρή, Σορόκου και Φυρογένη) έπειτα την Τρομοκρατία στο Σατιρικό (σκηνοθεσία Λ. Ταλιώτη) και σκέφτομαι μήπως είναι μια κάποια διαβολική σύμπτωση; Όχι, αυτή είναι η καθημερινότητά μας. Τρομοκρατία, βία και θάνατος. Απλά εμείς κάνουμε λίγο τα στραβά μάτια; Ο κόσμος άλλαξε άρδην, όχι από τις 11 Σεπτεμβρίου, από τον Δεύτερο Παγκόσμιο που δεν πρόλαβε να τελειώσει και ξεκίνησε ένας άλλος.

Το ζήτημα είναι πολιτικό. Και όσο και να το παίζουμε απολιτίκ και κουλ, τόσο πιο βλάκες φαινόμαστε. Δεν θα ξεκινήσω να μιλάω για τον -διάσημο πλέον επαναστάτη- καναπέ γιατί είναι κλισέ. Ιερός πόλεμος, στροφή στον Μεσαίωνα. Δεν υπάρχει θρησκεία ανώτερη ή κατώτερη από άλλην. Πρώτη σταθερά. Όσο και να διαφωνείς με την λαμπρατζιά, το ραμαζάνι, την περιτομή, το ξύρισμα της κεφαλής η θρησκεία που κατηγορείς δεν είναι ανώτερη/κατώτερη, καλύτερη/χειρότερη σε σχέση με μια άλλη. Η θρησκεία χρησιμοποιείται ως όπλο. Σταθερά δύο. Ο Τομ ο Βους “εδανείσθη” λεφτά από ενορία, κάποιος άλλος θυμήθηκε να κηρύξει ένα νέο Πόλεμο. Σταθερά τρίτη, κόντρα των Χριστιανών και των Μουσουλμάνων. Όχι Σταυροφορίες ρε φίλε, τα περάσαμε αυτά τον 11ο αιώνα, τον 12ο, τον 13ο δηλαδή νυσάφι!

Ας ξεχάσουμε τελοσπάντων την Λήμνο, τη Λέσβο, τα παράλια της Μ. Ασία, ας ξεχάσουμε και την Συρία. Τώρα ας προσευχηθούμε (sic) για το Παρίσι. Μα γιατί; Όλα αυτά είναι ένα πράγμα. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι αν πρόκειται για μια Σταυροφορία ή για έναν νέο Παγκόσμιο Πόλεμο. Πού θα πάει αυτό το πράγμα; Ή... για να μιλήσω εγκάρδια, πότε θα τελειώσει όλο αυτό;

Καθημερινά βλέπεις ανθρώπους που δεν θα ξαναδείς ποτέ στη ζωή σου. Το συλλαμβάνεις;