Ανδρέας Μουσουλιώτης (1939-2014)

Ο Ανδρέας Μουσουλιώτης ήταν παρών σχεδόν σε όλους τους πρώτους βασικούς σταθμούς του επαγγελματικού Κυπριακού Θεάτρου από το καλοκαίρι του 1961, στο Κηποθέατρο του νεοϊδρυθέντος τότε Θεάτρου Τέχνης (Κύπρου) μέχρι και τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του κρατικού θεάτρου, Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου.

Είναι δύσκολο να μιλάς για ανθρώπους που δεν γνώριζες αλλά τους ήξερες. Είναι οι λεπτές γραμμές, οι λεπτές αποστάσεις του ηθοποιού και του θεατή. Πριν λίγο καιρό έφτασε στα αυτιά μου ότι ο Ανδρέας Μουσουλιώτης είχε καρκίνο -αναρωτιέμαι γιατί όλα τα μέσα λένε επάρατη νόσο και δεν λένε καρκίνο. Ανησύχησα. Και ανησυχώ κάθε φορά που ακούω μια άσχημη είδηση για τα μεγάλα αυτά ονόματα του Κυπριακού Θεάτρου...

Μια σχεδόν πενηντάχρονη υπηρεσία

Το καλοκαίρι του 1961 ιδρύεται το Θέατρο Τέχνης, το οποίο με φρέσκους στόχους δίνει νέα πνοή στα θεατρικά δρώμενα του νησιού. Μεταξύ του θιάσου ήταν και ο Ανδρέας Μουσουλιώτης. Το Θέατρο Τέχνης υπό την επίβλεψη και σκηνοθεσία του Θάνου Σακέττα ανεβάζει σε παγκύπρια πρώτη παράσταση έργο του Σαίξπηρ, τη Δωδεκάτη Νύχτα, και συνεχίζει με άλλες παραγωγές μέχρι και την άνοιξη του 1962 που διαλύεται ο θίασος.

Τότε ιδρύεται ο Θεατρικός Οργανισμός Ανάπτυξης Κύπρου (ΟΘΑΚ) ο οποίος έμελλε να είναι ο μακροβιότερος επαγγελματικός θίασος στην ιστορία του Κυπριακού Θεάτρου πριν την ίδρυση του ΘΟΚ. Το καλοκαίρι του 1962 ο Ανδρέας Μουσουλιώτης λαμβάνει μέρος σε κάποιες παραστάσεις ενώ το φθινόπωρο του ιδίου έτους μεταβαίνει στην Αθήνα για να ολοκληρώσει τις σπουδές του στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν με ένα εκλεκτό team (μεταξύ αυτών Νίκος Χαραλάμπους και Στέλιος Καυκαρίδης). Εκεί θα συνεχίσει την θεατρική του πορεία λαμβάνοντας μέρος κατά καιρούς σε παραστάσεις του Θεάτρου Τέχνης.

Επιστρέφει μαζί με τους συναδέλφους του το 1963 και ξανασυναντώνται με τον Θάνο Σακέττα και ιδρύουν το Εθνικό Λαϊκό Θέατρο Θάνου Σακέττα το οποίο ανεβάζει δυο μόνο θεατρικά έργα. Αργότερα συγκαταλέγεται στον θίασο του Εργατικού Θεατρικού Ομίλου ΣΕΚ (ΕΘΟΣ), μαζί με άλλους σημαντικούς αυτοδίδακτους ηθοποιούς (Κώστας Παπαμαρκίδης) και νέους ηθοποιούς (όπως ο Θάνος Πεττεμερίδης).

Στον ΕΘΟΣ θα συνεργαστεί επαγγελματικά για πρώτη φορά με τον Βλαδίμηρο Καυκαρίδη ο οποίος σκηνοθέτησε τρεις παραστάσεις στο πλαίσιο της προδιπλωματικής του εργασίας. Όταν ο Καυκαρίδης θα επιστρέψει από τις σπουδές του στη Ρωσία θα επιχειρήσει μαζί με άλλους ηθοποιούς να ανακινήσει τα θεατρικά δρώμενα του νησιού ιδρύοντας το Νέο Θέατρο ή το Νέο Μουσικό Θέατρο και στον θίασο του Νέου Θεάτρου συγκαταλεγόταν και ο Ανδρέας Μουσουλιώτης.

Μετέπειτα συνεργάζεται για δυο παραγωγές του Θεάτρου του ΡΙΚ που είχε ιδρυθεί το 1969 και το 1973 προσλαμβάνεται στον ΘΟΚ και παραμένει εκεί μέχρι και το 1988 ως μόνιμος ηθοποιός. Λαμβάνει μέρος σε πολλές ιστορικές παραγωγές όπως Μάνα κουράγιο και τα παιδιά της, Ο Βυσσινόκηπος, Μορμόλης και Ο Παπουτσωμένος γάτος καθώς και στην Λυσιστράτη σε μετάφραση-διασκευή του κύπριου ποιητή Κώστα Μόνη το 1981.

Μετά τον ΘΟΚ ο Μουσουλιώτης συνεργάστηκε με μια πλειάδα θεατρικών σχημάτων και θιάσων όπως ο Θίασος Παπαδημήτρη, Θίασος Κακουράτου και με το Σατιρικό Θέατρο, το Θέατρο Ένα και το Θέατρο Σκάλα αφήνοντας την δική του υπογραφή στο Κυπριακό Θέατρο. Μια διαδρομή περίπου πενήντα χρόνων, αμέτρητων εμπειριών και παραστάσεων. Ο Ανδρέας Μουσουλιώτης μπορεί να έφυγε από τη ζωή αλλά το θέατρο

Ο κάθε ένας από τους μεγάλους ηθοποιούς έβαλε το δικό του λιθαράκι στο Κυπριακό Θέατρο το οποίο τυχαίνει εμείς να απολαμβάνουμε σήμερα. Αναλογιζόμενοι την προσφορά του καθενός ξεχωριστά αυτά τα λιθαράκια μετατρέπονται, συνολικά, σε θεμέλια. Το Κυπριακό Θέατρο εξελίσσεται ακόμα, κτίζεται και αναπτύσσεται. Η δική μας δουλειά -και ευθύνη- είναι να σεβόμαστε την Ιστορία του Θεάτρου και να δίνουμε όλο μας το είναι στη σκηνή, καταρχάς, αλλά και πίσω από αυτήν και έξω από το θέατρο.