Ζήτω οι κοιλιακοί!

Παράλληλα με τις μπαρούφες μου και αυτά τα στρουμφάκια-κίστικα μου για θετική ενέργεια και δημιουργικότητα ταλανίζομαι, βασανίζομαι από τα υπαρξιακά μου. Διδύμι αγάπη μου, κάποια πράγματα δεν αλλάζουν, χίλια χρόνια κι αν περάσουν!

Γυμνάζομαι για να φαίνομαι καλή όταν είμαι γυμνή.

Βομβαρδίζομαι ανηλεώς -χωρίς έλεος- από κορμιά. Να μου πεις ιτς νοτ αλ αμπάουτ λουξ. Ναι, δεν είναι το λουξ μπορεί να 'ναι ένα άλλο σαπούνι. Αλλά όχι... Πάει, έχει παραγίνει το κακό! Δεν ξέρω, δεν έχω πρότυπα πια! Τί θέλω να γίνω; Άλλος ένας σφίχτης; Δεν έχω τη διάθεση να προχωρήσω σε γενοκτονία των πουλερικών για να γίνω τόσος, με το συμπάθιο! Το μέγεθος δεν έχει σημασία βλπ. iPhone 6.

Υγεία πάνω απ' όλα, ναι. Αλλά βρε παιδί μου και ένας κοιλιακός δεν βλάπτει; Ποιον βλάπτει; Α, δεν ξέρω, έχω συγχυστεί. Με βλέπεις, είναι σαν να είναι δυο φωνές μέσα στο κεφάλι μου και μιλάνε ταυτόχρονα. Αυτό, δεν είναι του Διδύμου, να το ξεπεράσεις, δε θέλω κουβέντα! Όχι να το πούμε κι αυτό... Δεν φταίει η μάνα μου που μια νύχτα του Σεπτέμβρη πέρασε καλά, ούτε εγώ που έκανα αμάν και πως να δω το φως του ήλιου ντάλα μεσημέρι στα μέσα του Ιούνη. Φταίει η πλύση εγκεφάλου. Όπου σταθείς, όπου βρεθείς βλέπεις πράματα και θαύματα ΜΕ κοιλιακούς!

Είχα αγοράσει προχθές εκείνο το καινούριο μαγιό... Στο μοντέλο υπέροχο! Αλλά έλα που δεν είμαι το μοντέλο. Η μαζική αγορά αγόρι μου αυτό κάνει όμως, παράγει ρούχα και αξεσουάρ για έναν άντε δυο τύπους ανθρώπων -ή σωμάτων. Και αυτά τα jeans που λένε tall and slim πάλι αρλούμπες. Ό,τι αγοράσω είναι επιεικώς αστείο πάνω μου. Και τώρα που κυκλοφορούν εκείνα τα αμάνικα μπλουζάκια -να γραφτεί κάπου σαν αμαρτία μπας και δούμε άσπρη μέρα- όλοι το παίζουν κουλ. Όταν τα φορούσα εγώ ήμουν nerd και άσχημος (εντάξει είχα 15-40-60 σπυριά παραπάνω αλλά δεν είναι λόγος να με κάνεις να νιώθω έτσι).

Όταν φτάνεις στο σημείο να σκέφτεσαι έστω να αλλάξεις την σωματική σου εμφάνιση κάτω από αυτές τις συνθήκες, έχουμε πρόβλημα. Ναι, μ' αρέσει το ωραίο σώμα, ναι, έχω και εγώ ανασφάλειες δεν το αρνούμαι, αλλά μ' αρέσει ρε γαμώτο το σώμα μου κι ας με λένε “μίντζιη” (κυπριακά για το πολύ λεπτός, δεν ακούγεται πολύ ευγενικό αλλά ντάξει δεν χάθηκε κι ο κόσμος). Ένιχαου, όποιος και να 'σαι, όπως και να 'σαι, λεπτός, γεματούλης ή χοντρός, πρώτα μάθε και αγάπησε τον εαυτό σου και μετά θα καταλάβεις και τι σημαίνει να σέβεσαι το σώμα σου.

Ο καθένας είναι διαφορετικός, έτσι και τα σώματα μας.

Η ομορφιά δεν σημαίνει επιτυχία και δεν θα 'πρεπε. Η ευτυχία δεν κρύβεται σε ένα καλοσχηματισμένο six-pack και η ασχήμια δεν πρέπει να είναι κάτι κατακριτέο. Ας αφήσουμε πια την τυραννία του τέλειου σώματος, της νεότητας και του Κεν και της Μπάρμπυ γιατί όλοι άνθρωποι είμαστε!