Απογαλακτισμός

Ξερνάω λόγια

Λόγους έντεχνους

Κέντημα με λέξεις.

Γερνάω γρήγορα

Μπροστά σου

Ασπρίζουν τα μαλλιά μου.

Κοίτα με

Είμαι μάγος

Και κλόουν.

Ξέμπαρκο καράβι

Ακαταλαβίστικα πανιά

Και ατέρμονες διαδρομές.

Φταίξιμο του κόσμου, εγώ

Πες μου τα λάθη σου

Πες τα για δικά μου.

Μυριάδες γιατί

Λατέρνα με κλάμα

Και βουτάω στον καφέ τα δάκρυα μου

Να δροσιστώ

Να πάρω τη γεύση του αφρού

Να γίνω κατακάθι του ονείρου

Να ξεμυαλιστώ με παραμύθια

Με ταρώ της λέαινας τύχης.

Πλανεύτρα μοίρα

Ψαλιδοχέρα

Στέρφα μάνα

Ονειρική εξωτική ασχήμια

Κάνε με δικό σου

Φέρε με στον ίσιο δρόμο

Παντρέψου με

Και κάνε μου παιδιά

Μαυροντυμένα

Θλιβερά

Αγνοούμενα.

Κόψτε τα μαλλιά μου

Θρηνώ

Κόψτε μου τα μαλλιά

Θρηνώ

Δεν θα γίνω ποτέ κάποιος

Δεν θα γίνω αυτό που θέλω

Δεν θα γίνω

Θα μείνω

Θα μείνω εδώ

Θα μείνω μέτριος

Μέτριος και τόσος.

Κόψτε τα μαλλιά μου

Ξεχνάτε τους βόστρυχους

Πέθανε η μάνα μου

Η Σεμέλη πέθανε

Ο Δίας ο πατέρας μου πέθανε

Θρηνώ

Φεύγω

Κι όλο ξυπνάω.

Γράμμα στην μητέρα

Θα ‘θελα να ‘σουν πιο στοργική

Θα ‘θελα να ‘σουν πιο κοντά

Να μ' αγαπάς περισσότερο

Να μην ρωτούσες τόσα

Να μην έβαζες όρους.

Θα ‘θελα να ‘σουν πιο μάνα.

Χαρούμενη μέρα της μητέρας

Φιδίσιο φιλί

Τα χείλη μου ξέχασαν το βελούδο των δικών σου

Εθιστικό δηλητήριο

Ωραιοπάθεια του καθρέφτη με πληγώνει

Σπάω τους καθρέφτες

Γιατί σιχαίνομαι το σώμα μου

Και μάζεψα χίλια χρόνια γκαντεμιά

Δεν πονάω

Υποφέρω

Γράφω και ξεχνιέμαι

Μιλάω και τρελαίνομαι περισσότερο

Φράζω