Η μεγάλη κρίση του 1930 ταρακούνησε πρώτα την Αμερική και έπειτα την Ευρώπη. Η πτώση ενός χρηματιστηρίου μας μετέφερε σε ένα παράλληλο... κόσμο, λες και μιλάμε με κβαντικούς όρους. Παρόλα αυτά ο κόσμος, οι λαοί, έκαναν αυτό που κάνουν καλύτερα, συνέχισαν να εργάζονται και, όσοι είχαν επιπλέον χρόνο, ονειρεύονταν το μέλλον. Αν και η ελπίδα για το μέλλον ήταν προνόμιο αφού τελικά το μέλλον ήρθε πολύ πιο σκληρό απ' όσο φαντάστηκε κανείς.
Σπάνια βρίσκεις έργα που να μιλάνε για πολλά πράγματα, τα οποία μας αφορούν όλους, με τρόπο ουσιαστικό και έξυπνο, ενίοτε και ποιητικό. Η αποτυχία, η εσωτερική συγκάλυψη, η οικογένεια, η εγκατάλειψη, η κοινωνική ανέλιξη, η επιβίωση, η θέση της γυναίκας, η βία, οι διαπροσωπικές σχέσεις, η οικονομία, το περιβάλλον. Ο Μίλλερ αγγίζει όλα αυτά, και άλλα, στον Θάνατο του Εμποράκου.
Παράξενο ον ο άνθρωπος κατά τον Σοφοκλή, αλλά κατά τον Μίλλερ... προϊόν, της εποχής του. Αυτό που κάνει το έργο του Μίλλερ εξαιρετικό είναι ότι αφαιρέθηκε από τον κεντρικό ήρωα του, τον Ουίλι Λόμαν, η παθολογία ενός θεατρικού χαρακτήρα, έτσι το έργο δεν γίνεται περιγραφικό, ψυχογραφικό, αλλά βαθιά φιλοσοφικό και φιλοσοφημένο. Είναι ένα ταξίδι αυτογνωσίας για όλους τους χαρακτήρες και εν δυνάμει όλους τους θεατές.
Ο Μίλλερ δεν αντιμετωπίζει τους χαρακτήρες του ως θύματα, αντίθετα τους δίνει βαρύτητα και πυγμή. Σ' αυτούς τους χαρακτήρες, που ίσως κάποιος θα έλεγε ματαιόδοξους -ελαφρά τη καρδία, θα έπρεπε να αναγνωρίζουμε τους εαυτούς μας, την σύγχρονη πραγματικότητα και εποχή. Διότι το καπιταλιστικό σύστημα, ή η ελεύθερη αγορά για όσους βγάζουν σπυριά, είναι καταδικασμένη, από την δεκαετία του 1930, σε αυτόν τον κύκλο της κρίσης, ύφεσης, μερικής -και τεχνητής- ανάκαμψης και πάλι απ' την αρχή.
Το αμερικανικό όνειρο έγινε εφιάλτης όλου του κόσμου, το αμερικανικό όνειρο έγινε ένα απενεχοποιημένο "η εργασία ελευθερώνει" για την ευημερία των λαών. Η αξία και η ευτυχία του ανθρώπου εξαρτάται από την ικανότητα του να δουλέψει (ας αναλογιστούμε πώς αντιμετωπίζουν οι πολιτείες τους ΑΜΕΑ, συνταξιούχους, χρόνια άνεργους κτλ) και από το πόσα υλικά αγαθά μπορεί να αποκτήσει κανείς μέσα από τη δουλειά του. Ο Εμποράκος θα ήταν τραγωδία μόνο αν συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είναι ένα καλό, κλασικό θεατρικό αλλά η ιστορία της μοίρας του σύγχρονου ανθρώπου.
Φωτογραφία από την επίσημη πρεμιέρα της παράστασης, 06 Μαρτίου 2021.
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΑΚΟΥ
Του Άρθουρ Μίλλερ
Μετάφραση: Νίκος Οικονομόπουλος, Δημήτρης Μπεραχάς
Σκηνοθεσία: Νεοκλής Νεοκλέους
Επεξεργασία Κειμένου: Νεοκλής Νεοκλέους, Γεωργία Μεσιήτη
Σκηνικά: Σάββας Μυλωνάς
Κοστούμια: Ρέα Ολυμπίου
Μουσική σύνθεση: Γιώργος Καλογήρου
Σχεδιασμός φωτισμών: Σταύρος Τάρταρης
Βοηθός σκηνοθέτη: Γεωργία Μεσιήτη
Παίζουν (με σειρά εμφάνισης): Γιώργος Μουαΐμης, Λέα Μαλένη, Αντρέας Κουτσόφτας, Αλέξανδρος Μαρτίδης, Φώτης Φωτίου, Μαρία Μιχαήλ, Βασίλης Μιχαήλ, Νεοκλής Νεοκλέους, Πάνος Λουκαΐδης, Νίκη Δραγούμη, Βασίλης Χαραλάμπους, Δέσποινα Βιολάρη
Περισσότερες πληροφορίες εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου