Νεφέλες

Ο ένας εν μπορεί το καλοτζαίρι, ο άλλος εν μπορεί τον σσειμώνα... -Εν μουντός ο καιρός, γιατί έχει σύννεφα. -Το σύννεφο κόφκει μου τον ήλιο. -Έλεος πκιον τούτος ο καιρός εν αποφασίζει τι θέλει. Είχα σοκαριστεί που ήμουν μιτσής τζαι έμαθα ότι ακόμα τζαι με σύννεφα πάλε πρέπει να βάλλουμεν αντηλιακό, νόμιζα ότι τα σύννεφα κόφκουν τον ήλιο. Ήμουν μιτσής, εντάξει. Οι ψυχολόγοι τωρά, γιατί εμεγαλώσαμε, λαλούν τζαι κάτι αλλά βαθυστόχαστα για τα σύννεφα, του στιλ πίσω από τα σύννεφα πάντα λάμπει ουρανός, ακόμα κι αν δεν τον βλέπεις. Εντάξει, εγώ το είπα τούτο μια φορά σε μια φίλη μου, αλλά ούλλο τζαι κάποιος θα το σκέφτηκε πριν που μένα.

2009. Πανεπιστήμιο Κύπρου, μάθημα Αρχαίο Δράμα. Η καθηγήτρια θωρεί με με καχυποψία, γιατί δεν είμαι του Κλασικού. Κάμουμε τις Νεφέλες του Αριστοφάνη. Γιατί ο Στρεψιάδης λέει τον λύχνο "πότη"; Απορίες πολλές για τους λίγους στίχους που έπρεπε να μεταφράσουμε.

Αργότερα την ίδια χρονιά διάβαζα για την παύση γνωστού ελλαδίτη σκηνοθέτη από την παραγωγή του ΘΟΚ και την ανάληψη της σκηνοθεσίας από εκλεκτή ομάδα δημιουργών (Μουαΐμης, Νεοκλέους, Μαλένη, Τσουρής) με επικεφαλής τον τότε διευθυντή του Οργανισμού Βαρνάβα Κυριαζή. Είδα την παράσταση, τελικά, 4 φορές νομίζω, τζαι ακόμα μια ονλάιν μέσα στον Covid, 5. Το CD έχω το ακόμα στο αυτοκίνητο.

 

2011. Ακόμα στο Πανεπιστήμιο. Δοκιμάζω να μεταφράσω τις Νεφέλες. Τελειώνουν σχετικά εύκολα, όι τόσο εύκολα όσο ο Ευριπίδης φυσικά. Εν ξέρω, μεν ρωτάς. Αναρωθκιούμαι... να γράψω μετάφραση ή διασκευή; Ενεν όπως την μετάφραση της καθηγήτριας, ενεν ούτε όπως την μετάφραση που την παράσταση που είδα πριν κάτι χρόνια. (Εικόνα 1)

 

Νιώθω άσχημα να γράφω σκέτο μετάφρασή στα αρχαιοελληνικά δράματα, γιατί εν μπορείς να μεταφράσεις απόλυτα το κείμενο, γιατί μεταφέρεις μια πολλά συγκεκριμένη φιλοσοφία. Ο τρόπος σκέψης μας άλλαξε, η φιλοσοφία διευρύνθηκε, ο ορίζοντας μας εμεγάλωσε. Αλλά είχα σοβαρές ενστάσεις τζαι απορίες. Πού τότε που είδα την παράσταση θυμούμαι να ρωτώ τον εαυτό μου (τζαι με θράσος την Σαντοριναίου στο καμαρίνι μια φορά) "μήπως ο Δίκαιος Λόγος εν υπερβολικός;".

 

Πριν λίγους μήνες εζητήθηκε μου να δώσω την μετάφραση μου για μια νέα παράσταση. Με τον Μάριο ευρεθήκαμε για καφέ, εμιλήσαμε στο τηλέφωνο πάμπολλες φορές, ανταλλάξαμε μέιλ τζαι μηνύματα, είχαμε κοινές ανησυχίες. Θκιαβάζω την μετάφραση, λαλώ cringe, εν μου αρέσκει. Εξανάκαμα την, ξανά μανά. Εδουλέψαμε πάνω σε τούτην την μετάφραση. Τζαι μετά η ομάδα εδούλεψε με τούτη την μετάφραση, για να φτιάξουν στο τέλος ένα νέο κείμενο παράστασης.

 

2023. Ξανά στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Ξανά Νεφέλες του Αριστοφάνη, όχι σε μάθημα, αλλά σε παράσταση, με μετάφραση δική μου, σε μια παραγωγή μιας απίστευτης ομάδας συντελεστών (Εικόνα 4, φωτογραφία Μαριος Κωνσταντίνου). Απορίες έχω ακόμα, μάλλον υπαρξιακές, αλλά εν ευκαιρία το έργο να μιλήσουμε τζαι για τούτα τα θέματα ανοικτά (επιτέλους). Δείτε το τζαι μιλούμε. 

 

ΥΓ. Θωρώ τον ουρανό σήμερα, λαλώ "Όι ρε κουμπάρε, έσσει σύννεφα. Γιατί;" (Εικόνα 3). Θυμήθηκα μια στιγμή πριν 2 χρόνια. Η Εταιρεία Προστασίας Σπαστικών "Ανοικτή Πόρτα", στην Ελλάδα, έφτιαξε ένα βίντεο. Ερωτήσαν τα παιδιά, τους νέους και ενήλικες του κέντρου "Αν μπορούσες να άλλαζες ένα πράγμα στον κόσμο, τι θα ήταν αυτό;" και ένα παιδί είπε με μια απλότητα τζαι αμεσότητα που μου τσάκισε το είναι, "Τη συννεφιά" (Εικόνα 2). Δείτε το ( https://fb.watch/kAzpib61n8/ ). Μια όμορφη "Παράβαση" στα δικά μας προβλήματα.