Οι ζίζιροι σειρήνες

 Εμάχουνταν οι ζίζιροι, εφωνάζασιν, αλλά εν επήραμε χαπάρι. Ο Ιούλης ήτουν καλός μήνας για ούλλους, εκτός που μας. Τούτος ο τόπος εν αντέχει τον Ιούλη. Έτσι μέρα, που τις 08:20, ξυπνούν σε οι ζίζιροι να σου θυμίζουν τα πάθη τζαι τα λάθη.
 
Ήρταν με τα όπλα τζι εγώ είχα μόνο θκιο σιέρκα όφτζερα, εσήκωσα τα πάνω. Έπιασα μια άσπρη ξιμάσχαλη φανέλα, φανέλα του παππού, τη φανέλα του παππού μου -που εν επρόλαβε να δει τον τόπο του- τζι έκαμα την σημαία. Έκαμα την σημαία για να παραδοθώ, αμαχητί, στις μνήμες, στο δεν ξεχνώ, στο τετράδιο, στη φτηνή πεζίνα τζαι σε άλλους εχθρούς.
 
Εσσιήσαν με στη μέση τζαι μετά εράψαν με με συρματόσσοινο να φαίνουμαι ολόκληρος, μα το κακό εγίνην. Τζι έμεινα έτσι μαραζωμένος, μαραμμένος, μοιρασμένος να τα θωρώ ούλλα μισά... Το μισό μου σώμα. Τα μισά τα φεγγάρκα. Τον μισό τον χάρτη. Τα μισά τα λόγια. Τον μισό σχεδόν αιώνα. Τις μισές δουλειές...
 
Να φωνάξω "Παναγία μου" όξα να πω για τον δικό τους θεό για τον προφήτη; Εβάλαν τζαι τούτοι το σσιερούδι τους. Οι χριστιανοί άφταν τζερί πόξω που το τζαμί για να καλέσουν τους άλλους σε ένα γάμο, τζαι οι μουσουλμάνοι εμπαίναν τζαι κουμπάροι σε γάμους δικών μας, έτσι ελαλούσαν οι παλιοί. Η παπαθκιά, που μας έκαμε θρησκευτικά στο δημοτικό πάντως, ελάλεν μας ότι όποιος αβάφτιστος μπει στην εκκλησιά κρούζει. Εγώ ειμί η άμπελος η αληθινή.
 
Εθέρκωσεν το αμπέλιν, το σταφύλι εν γλυτζίν, εν καλό το χώμα δαμέ, καρπερό. Εν πλούσιο το χώμα μας αλήθκεια, εποτίσαμεν το καλά, έσσει τζαι κόπρι, που το καλύτερο. Εθάψαμεν δικούς μας, τούτο εκάμαμε. Εχώσαμεν τους τον ένα πα' στον άλλον, ομαδικούς τάφους, ελύσαν τα κόκκαλα που τον Αρχάγγελο ως το Παλαίκυθρο, αφήκαν το μεδούλι τους να έχουμε χώμα να φυτρώνει καλά το σταφύλι το γλυτζίν τζαι το πικρό το λεμόνιν.
 
Πικρολέμονα. Οι γεύσεις της Κύπρου τούτες ένι, γλυτζίν τζαι πικρόν. Άλλοι εφάαν τζι εσπάσαν, άλλοι τρων το φαΐ τους λλίο-λλίο άμπα τζι εν φτάσει ως το τέλος του μήνα. Φάε τζι εσού γιε μου, να μεγαλώσεις, να γίνεις χτηνό, να χτίσεις ένα σπίτι, να σπουδάσεις οικονομικά, να μετράς τα χρόνια που μόνο πολλυνίσκουν, τα στεφάνια που βάλλουν τζαι που στέλνουν, ποιους τζαι πόσους τιμούν, τζαι τελικά πόσους περιπαίζουν.