Τί μας πταίει;

Ένας τίτλος “Τίς πταίει” θα σήμαινε αυτομάτως πως θα μιλήσω για οικονομικά θέματα, γι' αυτό και το “Τί μας πταίει”. Επιπλέον δεν την έχω δει Τρικούπης. Μια έκθεση, ένα δικαστήριο και δυο χρόνια μετά... κάποια πράγματα δεν θα αλλάξουν ποτέ.

Λες και τα προβλήματα που είχαμε ως κράτος εμφανίστηκαν στις 11 Ιουλίου 2011, όταν ανοίξαμε τις τηλεοράσεις και είδαμε ένα μαύρο τοπίο. Είναι απόλυτα -και απόβλητα χαζό- να πιστεύεις ότι τα προβλήματα (κυρίως τα οικονομικά) ξεκίνησαν από τότε. Το μόνο πράγμα που άρχισε εκείνη τη μέρα, για κακή μας τύχη, ήταν η προεκλογική εκστρατεία.

Θα ήθελα να αποδώσω ειδική μνεία στο τόσο... “λαϊκό” και αυθόρμητο κίνημα των τόσο... Αγανακτισμένων (γιατί η τάση σχηματισμού λέξεων με πρώτο συνθετικό το ψευδο- παραπέμπει αλλού) οι οποίοι εξαφανίστηκαν. Οι Αγανακτισμένοι των καθημερινών -διότι ως γνωστόν το Σουκού η πρωτεύουσα μεταφέρεται στον Πρωταρά- απέτυχαν να ολοκληρώσουν τον σκοπό τους. Ούτε τα ΜΜΕ τους βοήθησαν αφού δεν ήταν εκεί Σάββατο και Κυριακή για να απαθανατίσουν τους 8 -οκτώ ολογραφώς για να μην υπάρξει παρεξήγησις- διαμαρτυρόμενους. Ένιχαου μια παραίτηση -αίτημα της λαοθάλασσας- δεν θα αναιρούσε αυτά που ήδη είχαν γίνει.

Ακόμα πλανώνται στην ατμόσφαιρα μαζί με τη σκόνη αστικοί μύθοι περί δικαιοσύνης και υπευθυνότητας. Και όλοι μιλάνε για ευθύνες. Θέλετε να μιλήσουμε πράγματι για ευθύνες; Για τον πρόεδρο Χριστόφια; Συμφωνώ και διαφωνώ. Πως φταίει όμως; Ούτε φωτιά έβαλε, ούτε οδηγούσε ή χειριζόταν τον γερανό που στοίβαξε τα εμπορευματοκιβώτια. Ούτε ήταν ο ήλιος ο καλοκαιρινός που εξόγκωσε τα φορτία. Μπορούμε όμως να συμφωνήσουμε για κατηγορίες εγκλήματος εξ' αμελείας. Όμως δεν είναι μόνο η αμέλεια του προέδρου. Ναι, και του Υπουργού Άμυνας και του Υπουργού Εξωτερικών αλλά και κάποιοι άλλου, βασικότερου.

Η ώρα της παραβολής:

Εγώ έρχομαι σπίτι σου και σε ενημερώνω πως θα τοποθετήσω στην αυλή του σπιτιού σου ένα διακοσμητικό πιθάρι το οποίο έχει μέσα δυναμίτη. Δε μου λες όχι ούτε μου προτείνεις εναλλακτικές, αντιθέτως μου λες, οκ και μου υποδεικνύεις συγκεκριμένο χώρο. Περνάει ένας μήνας, περνάει ένας χρόνος, περνάνε δυο χρόνια και κάτι σου μυρίζει... Διαισθάνεσαι πως κάτι δεν πάει καλά με το πιθαράκι. Περνάνε δυόμιση χρόνια και δεν έκανες τίποτα για να το μετακινήσεις ή για να προσταυτείς από αυτό. Γιατί να μην έχεις μερίδιο ευθύνης;

Που ήταν τα 98 εμπορευματοκιβώτια;

Σε στρατόπεδο της Εθνικής Φρουράς (ΕΦ). Κερδίσατε ένα πολυμίξερ!

Έξω απ' τα δόντια

Ένοχοι είναι και αυτοί που το ξέραν και δεν έκαναν τίποτα. Και για να σε διευκολύνω, ο Διοικητής της βάσης, ο στρατηγός, ο Αρχηγός και Υπαρχηγός της ΕΦ και όλοι όσοι ήξεραν την κατάσταση ΦΤΑΙΝΕ. Μην είστε επιλεκτικοί! Άλλοι λιγότερο άλλοι περισσότερο. Και όποιος ισχυρίζεται ότι δεν γνώριζαν τον κίνδυνο αστειεύεται με τον χείριστο τρόπο. Τι πάει να πει “αφέθηκε στη τύχη του” και “δεν ήξεραν τον κίνδυνο”; Είχαν ΕΝΕΝΗΝΤΑ ΟΚΤΩ εμπορευματοκιβώτια γεμάτα με πυρομαχικά, το ένα πάνω στο άλλο. Ο πιο ηλίθιος άνθρωπος θα έφευγε να σώσει τη ζωή του! Έπρεπε να δοθεί διαταγή για εκκένωση αντί για κατάσβεση. Παράλληλα ο Αρχηγός της Εθνικής Φρουράς δεν κατηγορήθηκε ενώ η Κοινοβουλευτική Επιτροπή Άμυνας -πρόεδρος της οποίας κατά την χρονιά που τα εμπορευματοκιβώτια εγκαταστάθηκαν στη ναυτική βάση ήταν ο νυν πρόεδρος της βουλής κ. Ομήρου- έμεινε στο απυρόβλητο.

Νιώθω ότι δεν χωνεύθηκε αρκετά, ότι όποιος πρόεδρος και αν ήταν την δεδομένη εκείνη στιγμή (Μακάριος, Παπαδόπουλος, Νίκος, Ούτοπος κ.ο.κ.) θα συνέβαινε το ίδιο ακριβώς πράγμα. Και λέω την δεδομένη εκείνη στιγμή γιατί ο ΟΗΕ πίεσε την κυβέρνηση να κρατήσει το φορτίο για διάφορους λόγους, ένας από αυτούς για να μην φτάσει το υλικό στη Συρία και από εκεί πιο κάτω (hint: εκεί που η Αμερική παίζει πόλεμο). Μετά η Ευρωπαϊκή Ένωση πίεσε την κυβέρνηση -όπως αποκαλύπτει το wikileaks- η μεταφορά να γίνει σύντομα και το φορτίο να φυλαχτεί στην επαρχία Λεμεσού. Ποιος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας -ιδρυθείσας μόλις το 1959- θα τολμούσε να πει όχι σε ΟΗΕ και ΕΕ για οπλισμό; Εδώ δεν είπε όχι στο κούρεμα! Μην διασκεδάζετε τις υποψίες σας.

Πριν και το μετά

Το μεγαλύτερο λάθος της προηγούμενης κυβέρνησης ήταν καθαρά η ευθυνοφοβία του ΑΚΕΛ, η οποία έδωσε όλα τα άλλοθι στον λαό να υποσκάπτει την πολιτεία και να εμφανιστούν διάφοροι Σωτήρες, από ανιστόρητους πατριώτες μέχρι αποβράσματα του φασισμού, και να “συνογλείφουνται”, κυπριαστί, για τον Προεδρικό θώκο, τον οποίον και τελικώς κατέλαβαν.

Το μεγαλύτερο λάθος της νυν κυβέρνησης είναι πως βάφτισαν τα θύματα ήρωες. Πάντα είχαμε ένα πρόβλημα με το να ορίζουμε ποιος είναι ήρωας, από το 1955 τουλάχιστον. Αν όντως είναι ήρωες γιατί αναζητούμε δικαιοσύνη; Είδατε εσείς να στήνεται δικαστήριο για τον Αυξεντίου; Και ούτε πρόκειται! Αν ήταν θύματα και στις συνειδήσεις του κόσμου τότε θα μιλούσαμε για πραγματική αναζήτηση της δικαιοσύνης.

Αλλά όλα αυτά τα λέμε “μερικοί”

Προχθές ήταν οι μανάδες έξω από τα Κέντρα Εκπαίδευσης Νεοσυλλέκτων και μιλούσαν για “χρέος στην πατρίδα” να υπηρετήσουν τα παιδιά τους στην Εθνική Φρουρά... και το κερασάκι στην τούρτα οι μανάδες να δηλώνουν περήφανες πάνω από τον μακάβριο τίτλο των ειδήσεων “Νέο αίμα για την Εθνική Φρουρά”. Η Κύπρια μάνα όμως, ό,τι και να γίνει, (θα) συμβουλεύει το παιδί της να αυτοφυλακιστεί για δυο χρόνια για να υπηρετήσει μια... μισή πατρίδα η οποία τον φτύνει με κάθε ευκαιρία (π.χ. αν ένας νέος θέλει να ταξιδέψει πρέπει να πάρει άδεια εξόδου από το στρατολογικό γραφείο, γελοία προγράμματα κατάρτισης ανέργων, μειωμένες φοιτητικές χορηγίες).

Τέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω τον καθένα ξεχωριστά για την ώθηση που μου δίνετε να... μεταναστεύσω.